Zoete spaghetti en aardappelen met rijst

Maayong gabii! (Goedenavond).
Ik dacht dat het wel weer eens tijd werd voor een update!

Ik zag op facebook dat de winter is begonnen in Nederland, sneeuwpoppen, mooie winterse plaatjes! Superleuk om te zien, maar ook een beetje onwerkelijk. Het is hier elke dag bloedje heet nog steeds. Soms zie ik mezelf in de spiegel en denk ik echt jeetje, wat zie ik er uit! Een bezwete kop met een rooie gloed. Toch blijft iedereen zeggen hoe “beautiful” ik ben ;). Nou beter, laat ik me dan maar niet druk maken om hoe ik er bij loop :P. Misschien niet voor iedereen nieuw maar in Azie is het schoonheidsideaal een blanke huid. Hoe lichter hoe mooier. Op de radio en op tv wordt reclame gemaakt voor allerlei crème’s en douchegels met “whitening”, voor een lichtere huid. Je kunt hier zelfs injectie’s krijgen om je huid lichter te maken. Bizar hè?

Vorige week vrijdag was het de “thanksgiving day” voor Saint Pedro Calungsod. Deze jongen is een aantal weken geleden door de Paus heilig verklaard.. Het was een hele happening! mensen kwamen in optochtend van 4 verschillende plaatsen naar 1 plaats lopen. Met grote kruisen waarop de foto van Pedro Calungsod was te zien. En hele grote versierde karren met bloemen en beelden van Mother Mary. Marieke , Max (een duitse vrijwilliger die een paar weken terug ook bij ons op het project is gekomen) en ik gingen samen met de jeugd van Lourdes Parish naar een verzamelpunt(Talisan). Van hieruit liepen we dus naar het grote plein waar een soort grote openlucht kerkdienst werd gehouden (anderhalf uur lopen in de brandende zon). We waren goed voorbereid, twee grote flessen water, zakken snoep(vooral om uit te delen), brood, koekjes en fruit hadden we in onze rugzak. We kregen (natuurlijk) ook nog een lunchpakket en flessen water vanuit de kerk. Ik vond het heel leuk om samen met de jeugd van Lourdes te zijn, het zijn zulke lieve mensen (tieners maar ook begin twintigers) en je kunt echt met ze lachen. Na de kerkdienst op het enorme plein was er vuurwerk en liepen we met ons allen weer terug naar Punta. Johnny(een van de scholars was 21 geworden die dag) en hij wilde ons tracteren op eten inclusief een chinese delicatesse Siomai heet het. Ik dacht huh? Waar doet die jongen het van, we waren met bijna 20 mensen en hij betaalde voor iedereen ook de jeepney (nu is dat nog geen 20 ct per persoon, maar voor de kinderen hier natuurlijk al met al heel veel geld!) Ik wilde hem geld geven maar hij nam t niet aan. Uiteindelijk hoorde ik dat Regina hem die ochtend wat geld had toegestopt om wat leuks te kunnen doen! We hebben dus met ons allen wat gegeten en zijn daarna door een groepje naar huis gebracht (de schatjes). Echt een hele leuke dag gehad! Natuurlijk wel een rooie kop. De zon was zo fel! En ondanks dat we ons goed hebben ingesmeerd, toch wat verbrand. Het valt mee trwns hoor. Inmiddels is het mooi bruin :P

We zijn ook al een aantal keren naar een karaoke bar geweest. Superleuk! Je kunt voor 2 euro een uur lang een kamertje huren met een karaokeset. Karaoke is helemaal hip in de Filippijnen. Vooral in de avond en nacht. Soms liggen we al een tijdje in bed en dan horen we buiten nog allemaal mensen karaoke zingen. Het maakt dan niet uit of je goed kunt zingen, zo lang je maar lol hebt. We zijn nu twee keer geweest met de scholars die Father Mac elke week helpen met zijn feeding program. Afgelopen keer wilden ze meteen een nieuwe karaokedate plannen met ons, omdat ze het zo leuk vonden.

Oh we zijn ook eindelijk naar het strand geweest. Voordat ik naar de Filippijnen ging had ik gedacht dat ik op mijn vrije dag zo even naar het strand zou kunnen. Ik had geprobeerd om zo weinig mogelijk een beeld te vormen van hoe het hier zou zijn voordat ik in het vliegtuig stapte. Maar toch kun je niet voorkomen dat je bepaalde verwachtingen hebt. Misschien was het ook wel iets waar ik op had gehoopt… In ieder geval zitten wij in Cebu, wat echt een vieze stink stad is. Het klinkt zo natuurlijk heel negatief, maar zo is het gewoon. Ik moest daar alleen wel even aan wennen. Het mooie strand waarvan ik dacht dat het op loopafstand zou zijn is ongeveer 2 uur hiervandaan met een aantal jeepneys en een taxi. Ik ben hier natuurlijk niet gekomen voor het strand, maar op een vrije dag vind ik dat wel een ultieme plek om te ontspannen. We zijn vorige week denk ik? Of misschien inmiddels alweer twee weken geleden (tijd vliegt ik houd t niet meer bij) naar Portofino geweest, dit is een mooi schoon strand met wit zand en helder water! Oh heerlijk, we hebben hier een aantal uurtjes heerlijk genoten! Ik krijg daar dan ook wel weer energie van en kan er dan wel weer een tijd tegenaan.

De mensen zijn hier al volop bezig met kerst. Morgen hebben wij ons eerste kerstfeest (een van de 6?). We gaan kerst vieren met de staff van de Lourdes Parish. Iedereen heeft een klein vooral niet duur cadeautje gekocht (exchange gifts) en we gaan er geloof ik een soort spel mee spelen, zodat iedereen een cadeautje krijgt. Hierna zijn staan er wat spelletjes op het programma, worden er wat presentaties gegeven (dans/zang), wij mogen ook iets inbrengen maar hebben voor het eerste kerstfeest nog niets ingestudeerd, voor het kerstfeest met de playgroup en de scholars al wel ;). Daarna wordt er hoogstwaarschijnlijk veel gegeten! Want dat hoort er natuurlijk bij. Ik ben benieuwd!
We zijn daarnaast druk met het inpakken van de bundles of joy voor het kerstfeest van Father Mac. Marieke en ik hebben besloten om ook de trainees in Pasil wat te geven met kerst (waarschijnlijk een t-shirt, facetowel (erg populair met al dat gezweet) en wat schriften en pennen. Anders krijgen ze helemaal niks! Dus ik denk dat ze dat wel heel erg zullen waarderen. Marieke en ik gaan daarvoor komende week shoppen.

De Duitse lessen gaan door, komende dinsdag hebben de studenten hun eerste examen :P Ik ben benieuwd wat ze er van gaan bakken. Ik ben gestopt met de wiskunde lessen. Vond het helemaal niet zo leuk om te doen en de jongens zijn zo slecht in Engels dat ik niet wist of ze alles wel begrepen, dus heb maar gevraagd met lood in mijn schoenen of er misschien iets anders was waarmee ik kon helpen. Gelukkig reageerde iedereen heel leuk en hebben ze voor mij wel iets anders te doen. Valt dat weer mee:D Ik mag nu langs gezinnen gaan en interviews afnemen over de leefomstandigheden, inkomen, uitgaven, gezinssituatie etc. De gegevens kan ik daarna invoeren in de computer. Veel leuker natuurlijk:D. Pasil is de armste wijk van Cebu. Afgelopen zaterdag ben ik met een van de jeugdleiders langs wat huizen gegaan. Ik zag weer allemaal zwangere vrouwen, kleine kinderen, superkleine huisjes, mensen doen ook alles buiten! Wassen, douchen, eten, noem t maar op. Het blijft allemaal erg indrukwekkend om te zien.

We leren hier natuurlijk ook wel wat Visaya, de taal die ze hier spreken. Erg leuk om de reactive van mensen te zien wanneer je ze groet of iets vraagt in hun eigen taal. Ze beginnen te lachen en zijn erg geinteresseerd waar we vandaan komen, wat we komen doen. Ze vinden het ook geen probleem als we even binnen willen kijken of wat foto’s willen maken:D

Het eten is hier trouwens vreselijk zoet! Spaghetti eten we regelmatig (zoet). Taart is er elke week, en dan heb je nog de mangofloat (een soort taart met mango, koek en slagroom). Ze maken hier ook allerlei deserts met cocos, fruit en een heleboel suiker! Wel erg lekker allemaal maar niet echt gezond. Varkensvlees eten ze hier veel. Je ziet hier overall hele varkens aan een spies. Ze noemen dit Lechenon, een ware delicatessen, we gaan dit zeker eten rond de kerst. Er wordt weinig groente gegeten, maar gelukkig kookt Annabel voor ons altijd wel iets met groente er bij. Aardappel wordt hier trouwens ook gezien als groente, dit eten we geregeld bij de rijst.

Voor nu eerst wel weer genoeg!

Voor de mensen die het leuk vinden om een kaartje te sturen hier volgt het adres (ik was afgelopen vrijdag enorm jaloers toen Marieke ineens een kaartje kreeg van haar vriendinnen ;)):

Regina Palencia
20 Atillo Subdivision
Tres de Abril, Punta Princesa
Cebu city 6000 the Philippines

Hele dikke en lieve knuffels van mij!