Eerste week Cebu
Door: Ireen
Blijf op de hoogte en volg Ireen
26 Oktober 2012 | Filipijnen, Cebu City
Hallo lieve allemaal!
Waar moet ik beginnen! We zijn hier nu een week in Cebu en al zó veel indrukken...
Vorige week werd ik onderweg naar Schiphol nog verrast door Ingrid, toen zij ineens op Qmusic te horen was! Haha , ze wilde me nog even een hele goede reis wensen. Thanx sis;)
Na wat chaos op Schiphol mochten Marieke en ik dan eindelijk dat vliegtuig in, op naar de andere kant van de wereld! We waren er helemaal klaar voor! Op Schiphol was er een medewerker die zich af vroeg of de Filippijnen ons wel toe wilden laten, omdat we slechts een enkel ticket hebben geboekt, maar uiteindelijk bleek het geen probleem te zijn. Gelukkig maar!
De vlucht ging goed, echt een aanrader om met Singapore airlines te vliegen. We kregen onderweg allemaal lekker eten, uiteraard rijst. Maar ook vis en fruit! In Singapore overstappen, dit ging prima.
Rond 7 uur kwamen we aan in Cebu, waar Nanet ons op stond te wachten. Samen met haar zijn we naar het provincial house of Don Bosco gegaan, waar we de eerste 2 nachten hebben geslapen. Hier hebben we al een aantal Fathers (priesters) ontmoet. Onder andere Father Mac, deze man is volgens mij ergens in de 70 en is alleen maar aan het dollen. We voelden ons al vrij gauw thuis in het provincial house. Ik had niet gedacht dat de mensen zo open zouden zijn en dat we zoveel lol zouden hebben met de Fathers. Voor het eten eerst God bedanken en een kruisje slaan. Ik wist eerst niet eens hoe het moest, haha. Maar ik doe nu elke keer maar mee.
Donderdag hebben we wat bijgeslapen, aangezien er rondom het provincial house niet veel te beleven valt. Vrijdag kregen we een presentatie van Nanet(zij gaat over de vrijwilligers en heeft contact met organisaties zoals SAMEN in het buitenland). Ze heeft ons een beeld gegeven van de Don Bosco projecten in het zuiden van de Filippijnen en de visie etc. Het is allemaal erg goed georganiseerd. Dat had ik van te voren niet gedacht. Na de presentatie zijn we naar een project geweest, genaamd Liloan. Dit is een boyshome, waar de kinderen wonen en ook een soort opleiding kunnen volgen waarbij ze een diploma kunnen halen, zodat ze daarna aan het werk kunnen om geld te verdienen. Het was ontzettend groot maar ook zo goed georganiseerd. Een Oostenrijkse vrijwilliger heeft ons rond geleid.
De dag erna zijn we met Nanet en Jade (zij werkt ook, net als Nanet in "the office" van het provincial house) naar verschillende touristische plekken geweest en andere projecten. Ik hoop dat het lukt om wat foto's te plaatsen. Ik had die nacht er voor bijna niet geslapen, wakker gelegen van 2 tot 5! Onderweg gingen we nog bij een restaurantje eten, waar Nanet allemaal typisch Filippijns eten voor ons had besteld, lekkerrr:)! Rijst, vis, kip, weinig groenten, veel fruit (banaan, ananas, papaya). Aan het einde van de dag was ik echt gesloopt, al die indrukken en zo weinig slaap gehad. Het laatste project was midden in een sloppenwijk. Allemaal krotten van hout en golfplaten, amper deuren maar meer gordijnen van lappen stof. Kleine kinderen, met vieze gezichtjes. Soms alleen maar een t-shirtje aan. We reden er heel langzaam doorheen, omdat het niet een erg brede weg was en overal mensen liepen. Hierdoor konden we alles wel erg goed zien. Ik zag een aantal mensen die drug hadden gebruikt, aan de ogen te zien(Nanet vertelde dat de mensen rubber snuiven). Echt heel heftig om te zien! Eenmaal het project bereikt (Don Bosco Parish) stapten we de auto uit. Ohja... het is hier echt wel warm! 31 graden, dus de warmte kwam ons alweer tegemoet. Dit project zag er een stuk minder mooi uit dan Liloan, maar er is wel veel voor de straatkinderen. Ze kunnen er van alles leren (naaien, iets met techniek en meer). 'S avonds kunnen er kinderen basketballen en volleyballen van 19.00 tot ? Er wordt natuurlijk heel veel aandacht besteed aan het geloof(Rooms Katholiek). Alles staat in het teken van het geloof. Toen we weg reden van dit project had ik het even heel zwaar, het raakte me ineens zo! Al die krotten, zwangere vrouwen, kleine kinderen, enge ogen...
Onze tour ging verder maar ik bespaar jullie de rest van die middag voor nu even want anders wordt t zo veel :)
Uiteindelijk werden we afgezet bij "Mama Reggie" (Regina Palencia). Reggie is een vrouw van 60?(Ze is zondag jarig, dan komen we er vast achter). Ze is maatschappelijk werker en al jaren werkzaam voor Don Bosco. Ze heeft al meerdere vrijwilligers over de vloer gehad. Op dit moment woont Ai hier ook(Japans meisje die hier een jaar vrijwilligerswerk doet). Daarnaast wonen hier ook nog Joshua(13) Maureen(15) Jennisa(18) en Annabel(30), dit zijn scolars. Scolars zijn de kinderen die naar school kunnen dmv een sponsor. Er zijn bijvoorbeeld veel sponsors uit Europa Maar ook vanuit Japan. Dit wordt allemaal geregeld door Don Bosco. Reggie heeft het ons gisteren allemaal uitgelegd. Heel verhaal! Annabel is trouwens geen scolar meer, maar een lerares op de basisschool. De scolars komen allemaal uit arme gezinnen, Reggie stimuleert ze om naar school te gaan en hun diploma te halen, ze hebben ook taken te doen hier in huis. Aaach het zijn zulke lieve mensen! We hebben echt heel veel lol en er wordt erg goed voor ons gezorgd.
Maandag heeft Father Mac ons meegenomen naar een aantal sloppen in de stad samen met zijn assistentes (een aantal scolars die tussen hun lessen door vrijwillig meehelpen) In een busje, volgepropt met ons en een aantal grote pannen met eten gingen we op pad. Eten geven aan de armen. Wow! Heftig ook weer, blote kontjes, vieze gezichtjes, kleine baby's, zwangere vrouwen, krotten! Wel heeel leuk om te doen. Marieke en ik worden trouwens door iedereen aangekeken alsof we televisiesterren zijn, haha. Vooral Marieke met jaar blonde haar en blauwe ogen:). "Guapa!" "Hee" " what is your name?"
De mensen kunnen hier erg goed Engels, ook op de tv en de radio wordt veel Engels gesproken, dat is wel fijn! Zo hoop ik mijn Engels te verbeteren. Soms is het zo frustrerend wanneer je iets wil zeggen maar de woorden niet kunt vinden!
Na "the feedingprogram" neemt Father Mac zijn hulpjes mee naar de McDonalds! Haha, het is echt een soort sinterklaas. Hij organiseert 19dec een groot feest voor de straatkinderen waarbij hij verkleed gaat als kerstman:)!(jammer dat je hier dan nog niet bent Maaike ;)). Wel een groot contrast, eerst langs de sloppen en vervolgens lekker eten bij de McDonalds...
Samen met Reggie gaan we de komende maanden bezig met huisbezoeken. Ze willen graag in kaart brengen wat het inkomen is van de gezinnen, wat er wordt uitgegeven, hoeveel kinderen er zijn, wat is de staat van de huizen etc. Samen met Ai en Marieke ben ik bezig geweest met het interviewformulier, leuk om hier aanpassingen in te mogen doen! Nadat we de interviews afgenomen hebben moeten we er een verslag van maken en dit wordt als het goed is ook gepresenteerd.
We zijn al een paar keer in de "squatters geweest om interviews te houden, erg leuk om te doen en ook leuk om zo tussen de mensen te zijn! De squatters zijn eigenlijk krotten net als in de slums maar dan wonen de mensen in net wat betere omstandigheden.. (nog steeds zeer slecht).
Reggie heeft ons gevraagd om duitse lessen te geven aan de studenten van de middelbare school. Dit willen we natuurlijk heel graag doen, een beetje raar (wat moet je nou met duits?) Maar het lijkt me super leuk om te doen!
Ik had gedacht dat ik met een korte broek en een degelijk shirtje zonder mouwen wel bij de projecten aan het werk kon gaan, maar helaas is het niet toegestaan om "korte" korte broeken te dragen en shirtjes zonder mouwen te dragen.. Een beetje jammer (dat met deze hitte). Gelukkig heeft Joy (een vriendin van Reggie) me meegenomen naar een van de enorme shoppingmalls (SM) waar ik wat kleren heb kunnen kopen die wel geschikt zijn. Ze heeft ons meteen even getrakteerd op wat Filippijnse delicatesses, een soort pasteitje en een ijsje bij de mcDonald (eat eat eat! Do you want some more? Take it!) Die kilo's die ik dacht kwijt te raken, zullen zich hier eerder verdubbelen haha.
Het is dus zo dat er verschillende projecten zijn waar we wat kunnen doen. We zijn nu nog wat aan het orienteren over wat ons uiteindelijke "schedule" wordt maar dat komt wel. Er is hier in Lourdes (voor ons op loopafstand) een kleuterklas, een feedingprogram, een klas met allemaal kinderen met een beperking en een middelbare school. Daarnaast worden er activiteiten georganisseerd voor de jongeren. Het is me allemaal nog niet duidelijk hoe en wat precies, maar dat komt allemaal wel:D
Waar ik me over verbaasde is de hoeveelheid jongens die zich kleden en gedragen als meiden. Het zijn hier allemaal transgenders en homo's! Ze zijn hier ontzettend overdreven aanwezig en ook erg open over seksualiteit! Homoseksualiteit wordt al een aantal jaar geaccepteerd maar ik ben er nog niet helemaal achter hoe er over wordt gedacht door de Fathers...
Daarnaast heb ik nog nooit zoveel baby's en zwangere vrouwen gezien in 1 week tijd. Het gaat maar door hier. De overheid wil heel graag iets doen aan deze enorme bevolkingsgroei dmv geboortebeperking, maar de kerk wil zich hier niet mee bemoeien en aangezien de kerk een enorme invloed heeft, blijft het probleem bestaan.
Er is nog veel meer wat we hebben meegemaakt (en dat in 1 week!) Maar ik laat t voor nu even hier bij:D
We moeten morgen vroeg op staan omdat Marieke "the holy Mary" gaat spelen in een toneelstuk voor de basisschoolkinderen en hun ouders. Hahaha! Ze zal een echte baby dragen, fantastisch, ik ben heel benieuwd!
Volgende keer meer!
Liefs Ireen
Waar moet ik beginnen! We zijn hier nu een week in Cebu en al zó veel indrukken...
Vorige week werd ik onderweg naar Schiphol nog verrast door Ingrid, toen zij ineens op Qmusic te horen was! Haha , ze wilde me nog even een hele goede reis wensen. Thanx sis;)
Na wat chaos op Schiphol mochten Marieke en ik dan eindelijk dat vliegtuig in, op naar de andere kant van de wereld! We waren er helemaal klaar voor! Op Schiphol was er een medewerker die zich af vroeg of de Filippijnen ons wel toe wilden laten, omdat we slechts een enkel ticket hebben geboekt, maar uiteindelijk bleek het geen probleem te zijn. Gelukkig maar!
De vlucht ging goed, echt een aanrader om met Singapore airlines te vliegen. We kregen onderweg allemaal lekker eten, uiteraard rijst. Maar ook vis en fruit! In Singapore overstappen, dit ging prima.
Rond 7 uur kwamen we aan in Cebu, waar Nanet ons op stond te wachten. Samen met haar zijn we naar het provincial house of Don Bosco gegaan, waar we de eerste 2 nachten hebben geslapen. Hier hebben we al een aantal Fathers (priesters) ontmoet. Onder andere Father Mac, deze man is volgens mij ergens in de 70 en is alleen maar aan het dollen. We voelden ons al vrij gauw thuis in het provincial house. Ik had niet gedacht dat de mensen zo open zouden zijn en dat we zoveel lol zouden hebben met de Fathers. Voor het eten eerst God bedanken en een kruisje slaan. Ik wist eerst niet eens hoe het moest, haha. Maar ik doe nu elke keer maar mee.
Donderdag hebben we wat bijgeslapen, aangezien er rondom het provincial house niet veel te beleven valt. Vrijdag kregen we een presentatie van Nanet(zij gaat over de vrijwilligers en heeft contact met organisaties zoals SAMEN in het buitenland). Ze heeft ons een beeld gegeven van de Don Bosco projecten in het zuiden van de Filippijnen en de visie etc. Het is allemaal erg goed georganiseerd. Dat had ik van te voren niet gedacht. Na de presentatie zijn we naar een project geweest, genaamd Liloan. Dit is een boyshome, waar de kinderen wonen en ook een soort opleiding kunnen volgen waarbij ze een diploma kunnen halen, zodat ze daarna aan het werk kunnen om geld te verdienen. Het was ontzettend groot maar ook zo goed georganiseerd. Een Oostenrijkse vrijwilliger heeft ons rond geleid.
De dag erna zijn we met Nanet en Jade (zij werkt ook, net als Nanet in "the office" van het provincial house) naar verschillende touristische plekken geweest en andere projecten. Ik hoop dat het lukt om wat foto's te plaatsen. Ik had die nacht er voor bijna niet geslapen, wakker gelegen van 2 tot 5! Onderweg gingen we nog bij een restaurantje eten, waar Nanet allemaal typisch Filippijns eten voor ons had besteld, lekkerrr:)! Rijst, vis, kip, weinig groenten, veel fruit (banaan, ananas, papaya). Aan het einde van de dag was ik echt gesloopt, al die indrukken en zo weinig slaap gehad. Het laatste project was midden in een sloppenwijk. Allemaal krotten van hout en golfplaten, amper deuren maar meer gordijnen van lappen stof. Kleine kinderen, met vieze gezichtjes. Soms alleen maar een t-shirtje aan. We reden er heel langzaam doorheen, omdat het niet een erg brede weg was en overal mensen liepen. Hierdoor konden we alles wel erg goed zien. Ik zag een aantal mensen die drug hadden gebruikt, aan de ogen te zien(Nanet vertelde dat de mensen rubber snuiven). Echt heel heftig om te zien! Eenmaal het project bereikt (Don Bosco Parish) stapten we de auto uit. Ohja... het is hier echt wel warm! 31 graden, dus de warmte kwam ons alweer tegemoet. Dit project zag er een stuk minder mooi uit dan Liloan, maar er is wel veel voor de straatkinderen. Ze kunnen er van alles leren (naaien, iets met techniek en meer). 'S avonds kunnen er kinderen basketballen en volleyballen van 19.00 tot ? Er wordt natuurlijk heel veel aandacht besteed aan het geloof(Rooms Katholiek). Alles staat in het teken van het geloof. Toen we weg reden van dit project had ik het even heel zwaar, het raakte me ineens zo! Al die krotten, zwangere vrouwen, kleine kinderen, enge ogen...
Onze tour ging verder maar ik bespaar jullie de rest van die middag voor nu even want anders wordt t zo veel :)
Uiteindelijk werden we afgezet bij "Mama Reggie" (Regina Palencia). Reggie is een vrouw van 60?(Ze is zondag jarig, dan komen we er vast achter). Ze is maatschappelijk werker en al jaren werkzaam voor Don Bosco. Ze heeft al meerdere vrijwilligers over de vloer gehad. Op dit moment woont Ai hier ook(Japans meisje die hier een jaar vrijwilligerswerk doet). Daarnaast wonen hier ook nog Joshua(13) Maureen(15) Jennisa(18) en Annabel(30), dit zijn scolars. Scolars zijn de kinderen die naar school kunnen dmv een sponsor. Er zijn bijvoorbeeld veel sponsors uit Europa Maar ook vanuit Japan. Dit wordt allemaal geregeld door Don Bosco. Reggie heeft het ons gisteren allemaal uitgelegd. Heel verhaal! Annabel is trouwens geen scolar meer, maar een lerares op de basisschool. De scolars komen allemaal uit arme gezinnen, Reggie stimuleert ze om naar school te gaan en hun diploma te halen, ze hebben ook taken te doen hier in huis. Aaach het zijn zulke lieve mensen! We hebben echt heel veel lol en er wordt erg goed voor ons gezorgd.
Maandag heeft Father Mac ons meegenomen naar een aantal sloppen in de stad samen met zijn assistentes (een aantal scolars die tussen hun lessen door vrijwillig meehelpen) In een busje, volgepropt met ons en een aantal grote pannen met eten gingen we op pad. Eten geven aan de armen. Wow! Heftig ook weer, blote kontjes, vieze gezichtjes, kleine baby's, zwangere vrouwen, krotten! Wel heeel leuk om te doen. Marieke en ik worden trouwens door iedereen aangekeken alsof we televisiesterren zijn, haha. Vooral Marieke met jaar blonde haar en blauwe ogen:). "Guapa!" "Hee" " what is your name?"
De mensen kunnen hier erg goed Engels, ook op de tv en de radio wordt veel Engels gesproken, dat is wel fijn! Zo hoop ik mijn Engels te verbeteren. Soms is het zo frustrerend wanneer je iets wil zeggen maar de woorden niet kunt vinden!
Na "the feedingprogram" neemt Father Mac zijn hulpjes mee naar de McDonalds! Haha, het is echt een soort sinterklaas. Hij organiseert 19dec een groot feest voor de straatkinderen waarbij hij verkleed gaat als kerstman:)!(jammer dat je hier dan nog niet bent Maaike ;)). Wel een groot contrast, eerst langs de sloppen en vervolgens lekker eten bij de McDonalds...
Samen met Reggie gaan we de komende maanden bezig met huisbezoeken. Ze willen graag in kaart brengen wat het inkomen is van de gezinnen, wat er wordt uitgegeven, hoeveel kinderen er zijn, wat is de staat van de huizen etc. Samen met Ai en Marieke ben ik bezig geweest met het interviewformulier, leuk om hier aanpassingen in te mogen doen! Nadat we de interviews afgenomen hebben moeten we er een verslag van maken en dit wordt als het goed is ook gepresenteerd.
We zijn al een paar keer in de "squatters geweest om interviews te houden, erg leuk om te doen en ook leuk om zo tussen de mensen te zijn! De squatters zijn eigenlijk krotten net als in de slums maar dan wonen de mensen in net wat betere omstandigheden.. (nog steeds zeer slecht).
Reggie heeft ons gevraagd om duitse lessen te geven aan de studenten van de middelbare school. Dit willen we natuurlijk heel graag doen, een beetje raar (wat moet je nou met duits?) Maar het lijkt me super leuk om te doen!
Ik had gedacht dat ik met een korte broek en een degelijk shirtje zonder mouwen wel bij de projecten aan het werk kon gaan, maar helaas is het niet toegestaan om "korte" korte broeken te dragen en shirtjes zonder mouwen te dragen.. Een beetje jammer (dat met deze hitte). Gelukkig heeft Joy (een vriendin van Reggie) me meegenomen naar een van de enorme shoppingmalls (SM) waar ik wat kleren heb kunnen kopen die wel geschikt zijn. Ze heeft ons meteen even getrakteerd op wat Filippijnse delicatesses, een soort pasteitje en een ijsje bij de mcDonald (eat eat eat! Do you want some more? Take it!) Die kilo's die ik dacht kwijt te raken, zullen zich hier eerder verdubbelen haha.
Het is dus zo dat er verschillende projecten zijn waar we wat kunnen doen. We zijn nu nog wat aan het orienteren over wat ons uiteindelijke "schedule" wordt maar dat komt wel. Er is hier in Lourdes (voor ons op loopafstand) een kleuterklas, een feedingprogram, een klas met allemaal kinderen met een beperking en een middelbare school. Daarnaast worden er activiteiten georganisseerd voor de jongeren. Het is me allemaal nog niet duidelijk hoe en wat precies, maar dat komt allemaal wel:D
Waar ik me over verbaasde is de hoeveelheid jongens die zich kleden en gedragen als meiden. Het zijn hier allemaal transgenders en homo's! Ze zijn hier ontzettend overdreven aanwezig en ook erg open over seksualiteit! Homoseksualiteit wordt al een aantal jaar geaccepteerd maar ik ben er nog niet helemaal achter hoe er over wordt gedacht door de Fathers...
Daarnaast heb ik nog nooit zoveel baby's en zwangere vrouwen gezien in 1 week tijd. Het gaat maar door hier. De overheid wil heel graag iets doen aan deze enorme bevolkingsgroei dmv geboortebeperking, maar de kerk wil zich hier niet mee bemoeien en aangezien de kerk een enorme invloed heeft, blijft het probleem bestaan.
Er is nog veel meer wat we hebben meegemaakt (en dat in 1 week!) Maar ik laat t voor nu even hier bij:D
We moeten morgen vroeg op staan omdat Marieke "the holy Mary" gaat spelen in een toneelstuk voor de basisschoolkinderen en hun ouders. Hahaha! Ze zal een echte baby dragen, fantastisch, ik ben heel benieuwd!
Volgende keer meer!
Liefs Ireen
-
26 Oktober 2012 - 18:38
Els En Herman:
Hoi Ireen,
Wat een prachtig verhaal heb je geschreven. Fantastisch om te lezen! Wat hebben jullie in 1 week al enorm veel meegemaakt. Veel indrukken hè? Leuk hoe jullie verhalen elkaar aanvullen. Schrijven helpt vast om alles een beetje op een rijtje te krijgen.
Heb het goed daar!
Een heel hartelijke groet van Herman en Els.
-
26 Oktober 2012 - 19:20
Salomien Rosema:
Hoi Ireen.
Leuk iets van je lezen.
Wat een indrukken die jullie in 1 week allemaal opdoen.
Je beleeft zo een heel andere wereld.
Het gaat je goed daar en het zal nog wel een keer emotioneel worden.
Maar dat hoort er ook bij,veel succes nog. En we wachten op het vervolg. -
26 Oktober 2012 - 21:09
Heit:
Hoi Ireen,
Wat mooi dat jullie het daar zo naar het zin hebben en ik geloof best dat je aan het eind van de dag helemaal op bent met al die indrukken. Ik weet zeker dat jullie daar veel mooie dingen kunnen doen.
Geniet van alles en succes met die deutsche sprache.
Ik kijk uit naar je volgende bericht, doe Marieke de groeten.
Heit.
-
26 Oktober 2012 - 22:22
Wiebe:
haha,
ik had net Johnny gemaild via LinkedIn dat het zo stil is aan de onderkant van onze aarde
fyn om te lezen dat jimme it sa nei jim sin hawwe en san soad meimeitsje dat it net te omskriuwen falt. Genietsje mar fan alle undrukken en oant de folgende nijsbrief en foto,s
wiebe -
26 Oktober 2012 - 22:31
Dorien:
Hoi Ireen,
Wat superleuk om je verhaal te lezen! Al die indrukken zijn inderdaad heftig, ik kan me goed voorstellen dat het je er doodmoe van wordt en af en toe ook emotioneel... Dat herken ik wel, maar dat gaat toch wennen op een gegeven moment.
Die huisbezoeken lijken me trouwens ontzettend interessant! Echt een prachtige kans om van dichtbij een stukje cultuur te ervaren. Geniet daar maar heerlijk van alles!
Groetjes en liefs, Dorien
-
27 Oktober 2012 - 11:00
Panda José:
he Ireen!
wat een verhalen zeg, jeminee je maakt wat mee daar!!
en lekker ite der, du komst straks hieeel dik wer werom., grapke leave!
folle plezier en succes mei olles!
tut -
27 Oktober 2012 - 11:55
Ingrid:
Hoi leaf suske!!
Wat een verhaal sis wist niet dat jij zo kon schrijven!! Mooi om te lezen wat jullie allemaal meemaken! En dat het nu al zoveel in je losmaakt, maar daar hadden jullie begeleiders in het don bosco huis jullie al voor " gewaarschuwd". Je komt echt als een ander mens terug lief, wel goed om te ervaren hoe schrijnend het leven kan zijn aan de andere kant van de wereld. Ben benieuwd naar je volgende verhalen! Ben trots op jouw!!
Dikke tût ing -
27 Oktober 2012 - 12:27
Nynke:
Ha skot,
Anderhalve week geleden stonden we op schiphol en nu heb je deze indrukken al achter de rug! Mooi om te lezen dat de mensen zo lief en goed voor je zijn, volgens mij voel jij je daar al wel thuis :-)
Ik ben benieuwd wat jullie daar allemaal kunnen betekenen, maar Duitse les geven klinkt al als een mooie uitdaging. Kijk uit naar je volgende verhaal en verdere belevenissen en pics!
Geniet van jullie vrije dag morgen!
Dikke tút Nyn -
27 Oktober 2012 - 13:35
Sabine:
Ha Ireen,
Super gaaf om je verhaal te lezen!Wat maak je al veel mee in een week he! Geniet ervan lieverd!
Kus Sabine -
27 Oktober 2012 - 13:45
Mem:
Iieve Ireen.
Wat hebben jullie al veel gezien en beleefd en dat na pas 1 week, hoe mooi jullie ook omshrijven wat dit met jullie doet een mooi verslag om te lezen.
Leuke mensen en lekker eten, en een goede begeleiding is ook fijn om te horen.
Jullie kunnen daar met jullie enthousiasme veel betekenen voor de kinderen.
Toch nog les geven, kun je dat stukje ervaring voor de klas ook nog in de praktijk brengen. ( goed zeg )
Leuk die foto's.
Ook ik zie uit naar de volgende verslagen.
Liefs Mem
-
27 Oktober 2012 - 18:27
Sietse En Rianne:
Hee skotsje!!
Wat een verhaal zeg en leuke foto's! Aan de foto's te zien voel je je al helemaal thuis!
Veel kinderen en priesters om je heen zorgt er automatisch voor dat je in je element bent natuurlijk haha! Keep up the good work en geniet! We kijken je volgende verslagje tegemoet.
Groeten aan je filmster reisgenootje!
veel liefs
Rico & Tsiis -
27 Oktober 2012 - 19:40
Mario.san:
Hoi Ireen,
Jeetje zeg, wat een week!!
Zo kan het dus ook zijn! en dat allemaal op dezelfde aardbol.
je doet het goed Ireen! emoties horen ook bij het leven
We zien uit naar een volgend schrijven.
liefs van ons.
-
28 Oktober 2012 - 13:34
Dieke:
Ireen!
Wat een geweldig verhaal, en dat inderdaad in 1 week. Wat super dat er zoveel dingen zijn die jullie kunnen gaan doen.
Geniet van alles wat jullie gaan beleven en ik kijk uit naar je volgende verhaal!
Liefs Dieke -
29 Oktober 2012 - 14:00
Pietsje Hazenberg:
Dag Ireen, goh meid, wat een verhaal. Ik ben er even stil van. Voor jou ook zoveel indrukken, heel anders dan in ons eigen kikkerlandje. Ik wil best geloven dat jou memke zo trots op jou is. Geniet er van en ik blijf je volgen!
Groetjes, Pietsje -
31 Oktober 2012 - 18:28
Hilly Janse:
Hallo Ireen
Wat hebben jullie al veel gezien en meegemaakt in de eerste week van jullie avontuur
Wat een wereld van verschil met het wonen en leven hier he.
Gelukkig worden jullie goed opgevangen.
Ik wil jullie nog een hele leuke leerzame reis toewensen en zal je verslagen blijven volgen.
Groetjes van Hilly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
