Up tempo door Java

Up tempo door Java richting Bali.

We hebben natuurlijk veel te weinig tijd! Dat dacht toen ik nog niet eens onderweg was. We zijn nog niet eens een week onderweg en we gaan als een malle door Java! Om geen tijd te verliezen leek het ons een goed idee om een nachttrein te pakken van Jogjakarta naar Malang. We vertrokken om 01:00 uur en zouden rond 8:00 uur aankomen. Ik was benieuwd met wat voor trein we zouden gaan, we hadden de meest luxe tickets gekocht, the excecutive class. Het was uiteindelijk de zelfde trein als die we eerder hadden maar nu met stoelen met andere bekleding. De stoelen zaten beter maar het was koud! Omg! De airco stond volle bak aan. We kregen gelukkig een deken maar dat hielp maar weinig tegen de kou. Een slechte nacht dus!
Uiteindelijk via Surabaya naar Malang, wat mij een behoorlijke omweg leek? We hadden misschien beter daar af kunnen spreken met Guzman? We waren blij dat we de warmte weer in konden, voor mijn gevoel duurde het wel een uur voordat mijn neus was ontdooit, ga dus niet zonder skikleding met de nachttrein door Indonesië ;)!
Eenmaal aangekomen in Malang stond Guzman ons op te wachten, we herkenden hem meteen, hij ons ook aangezien we boven iedereen uitstaken, in Java vielen we behoorlijk op tussen de lokale bevolking. Het was een leuke ontmoeting en toch ook een beetje spannend. Guzman vroeg of we ergens wilden ontbijten voordat we met hem mee zouden gaan naar zijn huis. We hadden niets gegeten nog dus gingen bij een tentje vlakbij het station wat eten. Voor mij een soto ayam en voor heit een noodle gerecht met een soort dimsum. Erg lekker! Natuurlijk even op de foto, Guzman vertelt trots over zijn familie uit Nederland;).
Vervolgens met de bus naar Pandaan waar Guzman woont en waar we later zijn vrouw Dian en dochter Keke ontmoeten. Het gesprek loopt aardig ookal weten we niet of we elkaar wel helemaal begrijpen af en toe. Guzman is erg gastvrij en geïnteresseerd. Hij neemt ons mee naar zijn huis, wij zijn enorm nieuwsgierig natuurlijk en vragen ons onderweg uit waar hij ons mee naartoe neemt. Het gesprek gaat over de familie, mijn overgrootvader, de brieven die oma Amat hem schreef vanuit Nederland en het bezoek wat ze bracht aan Indonesië waarbij hij haar niet heeft ontmoet. Hij vind dit laatste nog steeds jammer. Mijn vader vertelt hem dat ze destijds eerder terug ging naar Nederland omdat ze was gevallen, dit was nieuw voor Guzman en je ziet aan zijn gezicht dat het een hoop verklaart! Eenmaal aangekomen in Pandaan lopen we door smalle straatjes naar zijn huis, hij verontschuldigd zich voor het feit dat het niet groot is. Eenmaal daar vind ik het persoonlijk een behoorlijk huis met meerdere kamers. Het is moeilijk voor te stellen denk ik voor iemand die niet eerder in Azië is geweest maar wat ik heb gezien is het vrij groot en een goed huis met elektriciteit. We zitten een tijdje buiten voor zijn huis en Guzman laat een familie stamboom zien die hij zelf uitgetekend heeft. Het wordt ons duidelijk wat de connectie is. Zijn oma is de zus van de oma van mijn vader. Hij laat ons verschillende foto's zien, er zit een foto bij waar mijn opa en oma op staan met mijn vader en zijn drie broers. Mijn vader is een jaar of 16 en heeft lang haar, super leuk om te zien! Opgestuurd door Oma Amat vanuit Nederland. De foto is door de jaren heet wat beschimmeld, maar we zagen duidelijk wie er op staan. Thuis maar weer een duik doen in ons eigen fotoarchief, op zoek naar een kopie. Dan kunnen we misschien wat inspannen en op sturen.
En dan! We waren echt kapot van de slechte nacht in de trein en wilden eigenlijk wel even slapen oid. Guzman bood aan om even te gaan slapen maar we voelden ons er wat ongemakkelijk bij. We merken het cultuurverschil dat we ons graag even terug zouden trekken en dat het in Indonesië erg vanzelfsprekend is dat je gewoon jezelf kunt zijn bij elkaar.
Op een gegeven moment kom Dian thuis, de tweede vrouw van Guzman, hij is twee kee getrouwd geweest. Een lieve vrouw! Ze maken af en toe grappen naar elkaar, erg leuk om te zien:).
Ze heeft lempers gemaakt en vraagt wat we willen drinken, alles wordt per scooter opgehaald. Even later is ze weer weg, ze kwam tussen haar werk door even langs horen we van Guzman, Dian werkt op een basisschool als lerares.
De rest van de middag zitten we bij Guzman, hij belt ondertussen met familie in de buurt van Jakarta, Kalimantan en Singapore, ze willen allemaal weten hoe de Familie uit Nederland is. We krijgen af en toe de telefoon om iets te zeggen en worden overal uitgenodigd. De mensen uit de buurt lopen langs en kijken nieuwsgierig maar ons.
Rond twee uur komt Dian weer thuis en wordt het eten op tafel gezet. Ajam opor met rijst en fruit (ik ben de naam vergeten). Wat kunnen deze mensen toch heerlijk koken, we eten niet veel aangezien onze darmen protesteren de laatste dagen, maar het is allemaal lekker!
Dan komt Keke thuis, een van de dochters van Guzman en Dian. We vertrekken met zijn allen in de auto geen idee waar we naartoe gaan, we laten het allemaal maar over ons heen komen. We gaan naar een uitkijkpunt en rijden langs een aantal luxe resorts, onderweg wordt er veel gelachen. We kunnen overal foto's maken. Leuk om er even uit te zijn. Op een gegeven moment begint het enorm te regenen en gaan we naar huis om onze spullen te pakken. Guzman brengt ons per taxi naar ons hotel in Malang. De heenweg waren we met de lokale bus gegaan wat trouwens een leuke ervaring was! Er stapten af en toe mensen in die een liedje zongen onder begeleiding van een gitaar, de een was beter dan de ander. Maar erg leuk!
Eenmaal aangekomen in Malang waren we helemaal gesloopt, door de slechte nacht maar ik denk ook wel door de spanning, je wilt je een beetje goed voor doen en beleefd zijn, daarbij weet je niet wat je te wachten staat wat toch wel de nodige energie kost. Maar het is waar, we hebben familie ontmoet! Of het was wat ik me er bij had voorgesteld? Ik denk het eigenlijk wel, lieve mensen met humor die ontzettend gastvrij zijn! Ontzettend leuk om meegemaakt te hebben.
We hebben heerlijk geslapen in Malang. Vandaag hebben we lekker ontbeten en zijn we daarna doorgevlogen naar Bali. Hier heb ik een simkaart gekocht om contact te kunnen hebben met Loekie (oud collega van het Diak). Daarnaast had ik al contact gehad met Jurryt en was ik van plan om bij hem en zijn vrouw Ica ( ze zijn pas getrouwd ;p) langs te gaan tijdens mijn reis. Toen we aangekomen waren bij onze homestay zijn we even naar het strand gelopen, het was inmiddels al avond en ik belde Jurryt. Hij zei dat hij en Ica wat zouden gaan eten bij een Japans restaurant, of we mee wilden eten. Dit leek ons erg gezellig dus we hebben een taxi gepakt en zijn naar Seminyak gegaan. We hebben super gezellig gegeten en Bintang gedronken. Erg leuk om Jurryt na zoveel jaar weer te zien en om Ica te ontmoeten (ik ken Jurryt vanuit Bergum waar we in dezelfde supermarkt hebben gewerkt, daarna beide in Groningen gewoond, hij woont inmiddels alweer 5,5 jaar op Bali!). Met de taxi terug naar de homestay. Morgen gaan we met de boot naar Nusa Lembongan waar we Pieter en Marjet gaan ontmoeten! Zin in:D! Slaap lekker en tot later,

Kus Ireen
(Johnny ligt een beetje te snurken naast mij, het is inmiddels 4 uur snachts, maar ik was wakker en al die indrukken is best fijn om even van me af te schrijven:D)